dsj3anel.fora.pl

Adam Małysz

PRZEGIEG KARIERY:
Narciarskie tradycje były w rodzinie Małysza od dawna. Jego pradziadek miał własną skocznię, na której beskidzcy zawodnicy osiągali odległości w granicach pięćdziesięciu metrów [5]. Ojciec był kierowcą w Klubie Sportowym Wisła, a wuj – Jan Szturc, najpierw znanym skoczkiem, a po zakończeniu kariery – trenerem klubowym. Właśnie za namową ojca i wuja w wieku sześciu lat rozpoczął treningi narciarskie[6].

Kariera w kombinacji norweskiej
W styczniu 1993, w wieku 15 lat zadebiutował w Pucharze Świata w kombinacji norweskiej (w parze z Łukaszem Kruczkiem), zajmując dalekie miejsce. W tym samym roku, jako junior młodszy został jednak brązowym medalistą mistrzostw Polski juniorów w skokach, a rok później – jeszcze jako junior – mistrzem kraju seniorów na Średniej Krokwi i wicemistrzem na Wielkiej Krokwi w Zakopanem. Zdobył także wicemistrzostwo Polski juniorów w kombinacji.

Kariera w skokach narciarskich

Adam Małysz na podium (trzecie miejsce) zawodów w Oberstdorfie w 2006 roku
1994/1995 [edytuj]
Jesienią 1994 r. - pod wpływem sugestii trenera Szturca - zdecydował się zarzucić kombinację norweską i poświęcić tylko skokom narciarskim. W tym samym roku trafił do kadry narodowej polskich skoczków, prowadzonej wówczas przez Czecha Pavla Mikeskę.

Puchar Świata - 51. miejsce
Pierwszy występ Adama Małysza w Pucharze Świata miał miejsce 4 stycznia 1995 roku na Bergisel w Innsbrucku. Podczas tego konkursu zajął 17. miejsce, co dało mu pierwsze w karierze punkty do klasyfikacji. W tym samym sezonie jeszcze cztery razy zajął miejsca w czołowej trzydziestce konkursu PŚ. 14 stycznia 1995 r. w Engelbergu zajął 27. lokatę, dzięki czemu zdobył cztery punkty do klasyfikacji. Podczas konkursu na Lugnet w Falun (4 lutego 1995) został sklasyfikowany na 23. miejscu. Dzień później na tej samej skoczni był 28. W sezonie 1994/1995 po raz ostatni punktował 12 lutego 1995 r. na Holmenkollen w Oslo, gdzie był 20. W łącznej klasyfikacji Adam Małysz uplasował się na 51. miejscu, zdobywając 40 punktów.

Turniej Czterech Skoczni - 55. miejsce
W Turnieju Czterech Skoczni zadebiutował 4 stycznia 1995 r. na skoczni Bergisel w Innsbrucku, gdzie zajął 17. miejsce. Nie startował jednak w pozostałych konkursach tego turnieju i w końcowej klasyfikacji zajął 55. miejsce.

1995/1996

Puchar Świata - 7. miejsce
Podium zawodów Pucharu Świata w Zakopanem w 2005 r. Od lewej: Janne Ahonen (2. miejsce), Adam Małysz (1. miejsce), Roar Ljøkelsøy (3. miejsce)
Adam Małysz po skoku w Bischofshofen w 2002 rokuSezon 1995/1996 Adam Małysz rozpoczął od 12. miejsca 2 grudnia 1995 r. w konkursie na skoczni w Lillehammer. Sześć dni później w Villach był 22. 16 grudnia na skoczni w Chamonix zajął 21. lokatę. 28 grudnia 1995 r. w Oberhofie zajął 11. miejsce. 13 stycznia 1996 r. w Engelbergu Małysz pierwszy raz w karierze skoczka zajął miejsce w czołowej dziesiątce zawodów Pucharu Świata. Był dziewiąty. Dzień później na tej samej skoczni zajął ósmą lokatę. Podobnie 20 stycznia na normalnej skoczni w Sapporo. 21 stycznia 1996 r. na skoczni Okurayama w Sapporo był 23. 28 stycznia podczas konkursu na zakopiańskiej Wielkiej Krokwi był dziewiąty. Dzień później zajął szóste miejsce ex aequo z Espenem Bredesenem. 10 lutego na skoczni Kulm w Bad Mitterndorf[7] Adam Małysz zajął ósme miejsce, pierwszy raz w karierze na skoczni mamuciej. Dzień później na tej samej skoczni był osiemnasty. 17 lutego podczas konkursu na skoczni w Iron Mountain zajął dziewiątą lokatę. Dzień później na tej skoczni pierwszy raz w karierze stanął na podium zawodów Pucharu Świata. Zajął drugą lokatę, przegrywając jedynie z Masahiko Haradą, który wyprzedził Małysza o 37,2 pkt. 28 lutego na normalnej skoczni w Kuopio Adam Małysz zajął 13. lokatę. 1 marca 1996 r. w Lahti po raz drugi w karierze stanął na podium zawodów Pucharu Świata. Tym razem był trzeci, przegrywając tylko z Haradą i Miką Antero Laitinenem. Dwa dni później na tej samej skoczni był czwarty. 13 marca na Lugnet w Falun zajął drugą lokatę, tuż za Primožem Peterką. 17 marca 1996 r. w Oslo, w ostatnim konkursie Pucharu Świata w sezonie Adam Małysz zwyciężył pierwszy raz w swojej karierze. Tego samego dnia karierę zakończył Jens Weißflog, wzór i idol Małysza. Ostatecznie w końcowej klasyfikacji PŚ w tym sezonie Małysz zajął siódme miejsce.

Turniej Czterech Skoczni - 28. miejsce
W sezonie 1995/1996 wziął udział w trzech spośród czterech konkursów. 30 grudnia 1995 r. na Schattenbergschanze w Oberstdorfie zajął 18. miejsce, 1 stycznia 1996 r. na Große Olympiaschanze w Garmisch-Partenkirchen był 16. a 4 stycznia w Innsbrucku zajął jedenastą lokatę. Cały Turniej zakończył na 28. miejscu.

1996/1997

Puchar świata 10. miejsce:
W sezonie 1996/1997 Adam Małysz pierwszy raz punktował 30 listopada na skoczni w Lillehammer. Zajął 28. miejsce. Podczas konkursu na Ruce w Kuusamo 7 grudnia 1996 r. był 19. Dzień później na tej samej skoczni uplasował się na trzynastym miejscu. 15 grudnia 1996 r. w Harrachovie zajął czwarte miejsce, tuż za Primožem Peterką, Andreasem Goldbergerem i Kristianem Brendenem. 11 stycznia w Engelbergu Adam Małysz stanął na najniższym stopniu podium. Dzień później na tej samej skoczni był 17. 18 stycznia na normalnej skoczni w Sapporo drugi raz w karierze zwyciężył w zawodach Pucharu Świata w skokach narciarskich. Dzień później na dużej skoczni w Sapporo był 24. 26 stycznia w Hakubie ponownie odniósł zwycięstwo w konkursie PŚ. Podczas następnych dwóch konkursów na Kulm w Bad Mitterndorfie (8 i 9 lutego) był 47. i 26. Miesiąc później w konkursie na skoczni w Lahti zajął szesnastą lokatę. Trzy dni później na Puijo w Kuopio był czternasty. 13 marca 1997 r. na skoczni Lugnet w Falun zajął piątą pozycję, przegrywając tylko z Primožem Peterką, Dieterem Thomą, Hiroya Saito i Haavardem Lie. Trzy dni później na Holmenkollen w Oslo podczas ostatniego konkursu w sezonie Małysz był dziewiętnasty. W końcowej klasyfikacji Pucharu Świata zgromadził łącznie 612 punktów, co dało mu dziesiąte miejsce.

Turniej Czterech Skoczni - 8. miejsce
Podczas Turnieju Czterech Skoczni 1996/1997 Adam Małysz startował we wszystkich czterech konkursach. Podczas inauguracyjnego konkursu w Oberstdorfie (29 XII 1996) zajął 22. miejsce. W noworocznym konkursie w Ga-Pa był 12. 4 stycznia na Bergisel pierwszy raz zajął miejsce w czołowej dziesiątce konkursu Turnieju Czterech Skoczni, był szósty. Dwa dni później na Paul-Ausserleitner-Schanze w Bischofshofen pierwszy raz stanął na podium w konkursie T4S, przegrywając jedynie z Dieterem Thoma. Cały Turniej zakończył na ósmej pozycji.

1997/1998

Puchar Świata - 57. miejsce

Podium zawodów Pucharu Świata w Lahti w 2007 r. Od lewej: Andreas Kofler (2. miejsce), Adam Małysz (1. miejsce), Martin Schmitt (3. miejsce)Sezon 1997/1998 to najgorszy okres w karierze Adama Małysza. Tylko kilka razy zdobywał on punkty Pucharu Świata. Pierwszy raz miało to miejsce 6 grudnia 1997 r. na skoczni w Predazzo, gdzie był 21. Dwa dni później w Villach zajął 31. miejsce, nie zdobywając ani jednego punktu do klasyfikacji. 12 grudnia w Harrachovie zdobył dziesięć punktów do Pucharu Świata, zajmując 21. miejsce w konkursie. Podczas konkursów na skoczni w Engelbergu (20 i 21 grudnia) dwa razy uplasował się na 28. miejscu. Podczas Turnieju Czterech Skoczni tylko raz zdołał zmieścić się w pierwszej trzydziestce konkursu. W Nowy Rok na skoczni w Garmisch-Partenkirchen był 24. W sezonie 1997/1998 jeszcze tylko dwa razy zdobywał pucharowe punkty. 17 stycznia na Wielkiej Krokwi w Zakopanem był 23. Dzień później na tej samej skoczni był 29. Ostatecznie sezon Adam Małysz zakończył na 57. miejscu, zdobywając razem 43 punkty. Po sezonie skoczek z Wisły miał zamiar zakończyć karierę.

Turniej Czterech Skoczni - 30. miejsce
W Turnieju Czterech Skoczni w sezonie 1997/1998 Adam Małysz tylko raz zakwalifikował się do finałowej serii zawodów. W pierwszym konkursie, w Oberstdorfie zajął 41. miejsce. 1 stycznia 1998 r. w konkursie na Große Olympiaschanze zajął najwyższe w całym Turnieju, 24. miejsce. Trzy dni później w Innsbrucku był 46. wyprzedzając Roara Ljøkelsøya, Takanobu Okabe, Jussi Hautamäki i Simona Ammanna. W Bischofshofen, w ostatnim z konkursów zajął 33. miejsce. W całym Turnieju ostatecznie zajął 30 miejsce.

1998/1999
W trakcie sezonu 1998/1999 Adam Małysz poważnie myślał o zakończeniu kariery sportowej i pracy w wyuczonym zawodzie dekarza[8].

Puchar Świata - 46. miejsce
W pierwszej części sezonu 1998/1999 Adam Małysz nie wystąpił ani razu. Pierwszy start w sezonie miał miejsce dopiero podczas Turnieju Czterech Skoczni. 30 grudnia w Oberstdorfie zajął 34. miejsce. 16 stycznia na Wielkiej Krokwi w Zakopanem uplasował się na 27. miejscu. Dzień później na tej samej skoczni był 23. 23 stycznia na Okurayamie w Sapporo był 19. 24 stycznia na tej samej skoczni zajął 31. miejsce i nie zakwalifikował się do finałowej serii. 29 stycznia w Willingen Małysz zdobył pięć punktów do klasyfikacji Pucharu Świata po zajęciu 26. miejsca w pierwszym z konkursów. W drugim konkursie, dwa dni później był 40. i nie zdobył punktów do klasyfikacji. 6 marca na średniej skoczni w Lahti zajął najwyższe w sezonie, 17. miejsce. Trzy dni później w Trondheim zajął miejsce poza czołową trzydziestką. Był 38. 11 marca na Lugnet w Falun uplasował się na 24. pozycji. 14 marca na skoczni Holmenkollen w Oslo zajął 27. lokatę. Podczas ostatniego weekendu w sezonie w Planicy Adam Małysz zajmował kolejno: 35., 28. i 30. miejsce. Sezon zakończył na 46. miejscu z ilością 58 punktów.

Turniej Czterech Skoczni - 43. miejsce
W sezonie 1998/1999 Adam Małysz ani razu nie awansował do drugiej serii skoków w żadnym z konkursów Turnieju Czterech Skoczni. 30 XII 1998 w Oberstdorfie był najbliżej awansu, na 34. miejscu. Poza tym, w konkursach w Innsbrucku (3 I 1999) i Bischofshofen (6 I 1999) zajął 40. pozycje. Do konkursu na skoczni w Garmisch-Partenkirchen (1 I 1999) nie zakwalifikował się. Turniej zakończył na 43. pozycji.

1999/2000

Sezon 1999/2000 był przełomem w karierze Adama Małysza. Nowe metody szkoleniowe oraz współpraca z psychologiem Janem Blecharzem i fizjologiem Jerzym Żołądziem przyniosły na tyle dobre efekty, że zaczął uzyskiwać punktowane miejsca w zawodach. Był 19 razy w czołowej trzydziestce zawodów Pucharu Świata i zajął 28 miejsce w generalnej klasyfikacji.

Puchar Świata - 28. miejsce
Podczas inauguracji sezonu 1999/2000 Pucharu Świata w skokach narciarskich, 28 listopada 1999 r. w Kuopio Adam Małysz zajął 38. miejsce i nie zdobył punktów do klasyfikacji. 4 grudnia w Predazzo zakwalifikował się do drugiej serii zawodów, zajmując 26. pozycję. Dzień później na tej samej skoczni był 23. 12 grudnia na średniej skoczni w Villach był 28. 18 grudnia na Wielkiej Krokwi w Zakopanem zajął trzynastą lokatę. 19 grudnia na tej samej skoczni był 38. Nie zdobywał punktów Pucharu Świata aż do 26 stycznia 2000, kiedy to zajął 25. lokatę na skoczni w Hakubie. Podczas weekendu na skoczni w Willingen (5-6 lutego) Adam Małysz był kolejno: 24. i 25. Najwyższe w sezonie miejsce zajął 26 lutego na skoczni w Iron Mountain, gdzie był czwarty, przegrywając tylko z Martinem Schmittem, Tommy Ingebrigtsenem i Stefanem Horngacherem. Dzień później na tej samej skoczni był 22. Podobnie 4 marca na dużej skoczni w Lahti. Następnego dnia na tej samej skoczni uplasował się na 27. miejscu. 10 marca w konkursie na skoczni w Trondheim został sklasyfikowany na 21. pozycji. Dwa dni później na skoczni Holmenkollen w Oslo uplasował się na dwunastym miejscu. Podczas ostatniego w sezonie konkursu, 19 marca na Velikance w Planicy zajął siódme miejsce. Przegrał wówczas tylko ze Svenem Hannawaldem, Janne Ahonenem, Andreasem Goldbergerem, Tommy Ingebrigtsenem, Noriaki Kasai i Kazuyoshi Funaki. W sezonie Adam Małysz ostatecznie został sklasyfikowany na 28. miejscu, zdobywając razem 214 punktów.

Turniej Czterech Skoczni - 31. miejsce [edytuj]
W Turnieju Czterech Skoczni 1999/2000 zajął 31. miejsce. Nie startował w pierwszym z konkursów, w Oberstdorfie, gdyż nie przeszedł kwalifikacji. 1 stycznia 2000 na skoczni w Garmisch-Partenkirchen był 17. Dwa dni później w Innsbrucku zajął 26. pozycję, a 6 stycznia w Bischofshofen - 46.

2000/2001

Mistrzostwa Świata - 1. i 2. miejsce
W lutym 2001 r. podczas Mistrzostw Świata w Lahti Adam Małysz zdobył złoty medal na średniej skoczni i srebrny na dużej – zamieniając się miejscami z Martinem Schmittem. Były to pierwsze medale MŚ w narciarstwie klasycznym reprezentantów Polski od 1978 r., kiedy Józef Łuszczek zdobył złoto w biegu na 15 km i brąz na 30 km.

Puchar Świata - 1. miejsce

Podium zawodów Pucharu Świata w Harrachovie w 2001 roku. Od lewej: Janne Ahonen, Adam Małysz, Martin SchmittNa skoczni Puijo w Kuopio 2 grudnia 2000 Adam Małysz rozpoczął sezon 2000/2001. Zajął najniższe w sezonie, 26. miejsce. Podczas drugiego z konkursów na tej skoczni, 3 grudnia był jedenasty. Podczas dwóch konkursów na mamuciej skoczni w Harrachovie (13-14 stycznia) dwukrotnie zwyciężył. Podczas tych zawodów kilkakrotnie pobijał rekord Polski w długości skoku narciarskiego. Ostatecznie, po weekendzie rekord ten wynosił 212,5 metra. 20 stycznia w Park City ponownie odniósł zwycięstwo w zawodach Pucharu Świata. Przed wyjazdem na zawody Pucharu Świata do Japonii Adam Małysz był liderem klasyfikacji PŚ. 24 stycznia w Hakubie stracił koszulkę lidera na rzecz Martina Schmitta. W zawodach zajął wówczas ósme miejsce po upadku na skoczni. Zdaniem Adama Małysza, powodem upadku było sztuczne oświetlenie, przy którym nie czuł on się komfortowo. Żółtą koszulkę lidera Pucharu Świata odzyskał już podczas następnych zawodów Pucharu Świata - 27 stycznia w Sapporo, gdzie po raz szósty w sezonie odniósł triumf. Dzień później na tej samej skoczni odniósł siódme zwycięstwo. 3 lutego 2001 w konkursie na skoczni w Willingen Adam Małysz po pierwszej serii zajmował ósme miejsce. W drugiej turze skoczył jednak 151,5 metra (na skoczni K120) i dzięki temu awansował na drugą pozycję, przegrywając jedynie z Ville Kantee. Wynik uzyskany w drugiej kolejce przez Adama Małysza (151,5 m) był wówczas nieoficjalnym rekordem świata na dużej skoczni i został poprawiony o pół metra 4 lata później przez Janne Ahonena[9]. Następnego dnia na tej samej skoczni po raz kolejny w sezonie triumfował, osiągając 36,5 punktów przewagi nad drugim skoczkiem w zawodach, Risto Jussilainenem oraz otrzymując za dwa 142,5 metrowe skoki notę 316 pkt, najwyższą jaką do tamtej chwili przyznano na skoczniach mniejszych niż mamucie[10]. 3 marca 2001 podczas konkursu lotów na skoczni w Oberstdorfie Małysz zajął czwarte miejsce. Oddał jednak najdłuższy skok drugiej serii, na 197,5 metra. Z trzecim skoczkiem zawodów, Mattim Hautamäkim przegrał o 0,1 punktu. Dzień później na tej samej skoczni zajął drugą lokatę, przegrywając tylko z Martinem Schmittem o 0,4 punktu. Adam Małysz dwukrotnie skoczył na odległość 201,5 metra, a Schmitt osiągnął 200 i 202,5 metra. W ostatnich zawodach sezonu, 18 marca w Planicy był czwarty, ale mimo zwycięstwa Martina Schmitta w ogólnej klasyfikacji PŚ triumfował Adam Małysz. Podczas konkursu w Planicy pobił dotychczasowy rekord Polski. Skoczył 218,5 metra.

W całym sezonie 2000/2001 odniósł jedenaście zwycięstw w zawodach Pucharu Świata wyrównując tym samym rekord Martina Schmitta i jako pierwszy Polak w historii zdobył Puchar Świata w skokach narciarskich. Sukces ten powtórzył w sezonie 2001/2002 , 2002/2003 i 2006/2007 zdobywając jako pierwszy skoczek w historii kryształową kulę Pucharu Świata trzy razy z rzędu.

Turniej Czterech Skoczni - 1. miejsce

Podium zawodów Pucharu Świata w Villach w 2001 roku. Od lewej: Matti Hautamäki, Adam Małysz, Kazuyoshi FunakiW sezonie 2000/2001 Adam Małysz wygrał Turniej Czterech Skoczni jako pierwszy reprezentant Polski w historii. 29 grudnia 2000 roku na skoczni w Oberstdorfie zajął czwarte miejsce. W noworocznym konkursie w Garmisch był trzeci, przegrywając tylko z Noriaki Kasai i Dmitrijem Wasiliewem. Pozostałe dwa konkursy (4 stycznia w Innsbrucku i 6 stycznia w Bischofshofen) wygrał Adam Małysz, w obu uzyskując kilkadziesiąt punktów przewagi nad drugim zawodnikiem. W Innsbrucku wyprzedził Janne Ahonena o 44,9 punktów, a w Bischofshofen wyprzedził go o 31,9 punktów. Zwyciężył w całym turnieju z przewagą ponad 100 punktów nad drugim zawodnikiem, czyniąc to jako pierwszy i dotąd jedyny skoczek w historii[11]. Zebrał także jako pierwszy skoczek w historii ponad 1000 pkt w czterech konkursach[12].

Turniej Skandynawski - 1. miejsce

Adam Małysz po Turnieju Czterech Skoczni 2001/2002W sezonie 2000/2001 Adam Małysz jako pierwszy skoczek w historii wygrał wszystkie konkursy Turnieju Nordyckiego. 7 marca 2001 roku na skoczni Lugnet w Falun zdobył 259,8 pkt i wyprzedził drugiego Martina Schmitta o 4,6 pkt. Dwa dni później na skoczni w Trondheim wygrał z notą 254,6 pkt, o 1,1 pkt wyprzedzając Andreasa Goldbergera. Podczas ostatniego z konkursów, 11 marca na skoczni Holmenkollen w Oslo zwyciężył z przewagą 13,6 pkt nad Stefanem Horngacherem.

2001/2002

Igrzyska olimpijskie - 2. i 3. miejsce

W 2002 roku Adam Małysz zdobył dwa medale na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Salt Lake City na skoczniach w Park City. W pierwszym konkursie na średniej skoczni wywalczył brązowy medal. Był to pierwszy medal olimpijski reprezentanta Polski od 1972 r., kiedy złoto w konkursie skoków zdobył Wojciech Fortuna. W zawodach na dużej skoczni został wicemistrzem olimpijskim. Został tym samym jedynym polskim zawodnikiem, który zdobył dwa medale podczas zimowych igrzysk olimpijskich.

Puchar Świata - 1. miejsce

W sezonie 2001/2002 Adam Małysz ani razu nie zajął miejsca poza czołową dziesiątką zawodów Pucharu Świata. Podczas inauguracyjnego konkursu w Kuopio (23 listopada) wygrał, a dzień później był drugi za Risto Jussilainenem. 1 grudnia podczas pierwszego w historii konkursu PŚ na skoczni w Titisee-Neustadt odniósł zwycięstwo. Dzień później był drugi, tuż za Svenem Hannawaldem. 8 grudnia na średniej skoczni w Villach zwyciężył po skokach na 99,5 i 98 metrów. Następnego dnia na tej samej skoczni w konkursie drużynowym wraz z Robertem Mateją, Łukaszem Kruczkiem i Wojciechem Skupniem zajął rekordowe, trzecie miejsce. Reprezentacja Polski przegrała wówczas tylko z Finlandią i Japonią. 15 grudnia 2001 na skoczni w Engelbergu Adam Małysz zajął czwarte miejsce. W owym konkursie został surowo potraktowany przez sędziów, którzy ocenili jego skok notami 16,5-17,5. Dzień później podczas zawodów na tej samej skoczni zwyciężył, a zwycięzca zawodów z poprzedniego dnia, Stephan Hocke został sklasyfikowany na 22. miejscu. W ostatnich dwóch konkursach przed Świętami Bożego Narodzenia w Predazzo (21-22 grudnia) Adam Małysz dwukrotnie zwyciężył, za każdym razem oddając dwa najdłuższe skoki w konkursie. 12 stycznia na skoczni w Willingen zajął 4. miejsce. W pierwszym konkursie na Wielkiej Krokwi w Zakopanem 19 stycznia był siódmy. Nazajutrz na tej samej skoczni zwyciężył. 23 marca w drużynowym konkursie na Velikance w Planicy wraz z innymi reprezentantami Polski zajęli ostatnie, dziewiąte miejsce. Następnego dnia podczas kwalifikacji do indywidualnego konkursu PŚ, Adam Małysz pobił dotychczasowy rekord Polski, skacząc na 223,5 metra. Sam konkurs został odwołany z powodu niekorzystnych warunków atmosferycznych. W sezonie zgromadził 1475 punktów do klasyfikacji Pucharu Świata i wyprzedził drugiego Svena Hannawalda o 216 punktów.

Turniej Czterech Skoczni - 4. miejsce

Przed Turniejem Czterech Skoczni w sezonie 2001/2002 polscy kibice skoków zastanawiali się czy Adam Małysz jako pierwszy w historii wygra wszystkie cztery konkursy Turnieju. Tak się nie stało, zakończył Turniej na czwartym miejscu, a wszystkie konkursy wygrał Sven Hannawald. 30 grudnia 2001 w Oberstdorfie zajął piąte miejsce. 1 stycznia 2002 roku w Ga-Pa był trzeci, trzy dni później w Innsbrucku drugi, a 6 stycznia w Bischofshofen dziewiąty.

Turniej Skandynawski - 2. miejsce
W sezonie 2001/2002 Polak zajął drugie miejsce ustępując jedynie Mattiemu Hautamäkiemu. W pierwszym konkursie rozegranym w Lahti zajął drugie miejsce, przegrywając z Martinem Schmittem (Niemiec w generalnej klasyfikacji zajął trzecie miejsce). Na skoczni w Falun był piąty, by w Trondheim znowu zająć drugie miejsce, tym razem za Mattim Hautamäkim. W ostatnim konkursie w Oslo uplasował się na najniższym stopniu podium. W klasyfikacji generalnej turnieju zgromadził 1033,2 punktów, przegrywając z pierwszym Finem o 14,8 punktów.

2002/2003

Mistrzostwa Świata - dwa razy 1. miejsce

W 2003 r. na Mistrzostwach Świata w narciarstwie klasycznym w Val di Fiemme na skoczniach w Predazzo, jako pierwszy skoczek od 29 lat, został mistrzem świata zarówno na średniej jak i na dużej skoczni, przy okazji ustanawiając na nich rekordy (odpowiednio 107,5 i 136 m). Dokonał tego, co udało się przed nim tylko trzem zawodnikom – Wirkoli z Norwegii w 1966 r., Napalkowowi z ZSRR w 1970 r. i Aschenbachowi z NRD w 1974 r.

Puchar Świata - 1. miejsce

Podium zawodów Pucharu Świata w Kuusamo w 2003 roku. Od lewej: Adam Małysz, Matti Hautamäki, Veli-Matti LindströmW pierwszym konkursie PŚ w sezonie 2002/2003 na skoczni w Kuusamo 29 listopada 2002 Adam Małysz zajął drugie miejsce za Primozem Peterką. Tym samym przekazał żółtą koszulkę lidera Pucharu Świata pierwszy raz od 1,5 roku. 30 listopada na tej samej skoczni był czwarty. 7 grudnia na Granasen w Trondheim skoczek z Wisły zajął piątą pozycję. Następnego dnia na tej samej skoczni był szósty. 14 grudnia w Titisee-Neustadt Adam Małysz stanął na najniższym stopniu podium, przegrywając tylko z Martinem Höllwarthem i Sigurdem Pettersenem. Dzień później na tej samej skoczni uplasował się na szóstym miejscu. 21 grudnia w Engelbergu

Adam Małysz z Pucharem Świata za sezon 2002/2003zajął jedną z trzech w sezonie pozycji poza pierwszą dziesiątką zawodów. Był piętnasty. Dzień później w ostatnim konkursie przed świętami Polak sklasyfikowany został na czwartym miejscu. 11 stycznia na skoczni Ještěd w Libercu zajął 16. miejsce, co było jego najgorszym występem w sezonie. 18 i 19 stycznia podczas zawodów Pucharu Świata w Zakopanem Adam Małysz dwa razy zajął trzecie miejsce, za każdym razem przegrywając ze Svenem Hannawaldem i Florianem Lieglem. 23 stycznia w Hakubie zajął piąte miejsce, bezpośrednio wyprzedzając Janne Ahonena, z którym rywalizował o zwycięstwo w Pucharze Świata. 25 stycznia na Okurayamie w Sapporo był szósty i wyprzedził Ahonena o dwie pozycje. Dzień później na tej samej skoczni Adam Małysz ponownie zajął szóstą lokatę przy 11. miejscu Janne Ahonena. 1 lutego na Kulm w Bad Mitterndorf stanął na najniższym stopniu podium, przegrywając tylko z Lieglem i Hannawaldem. Następnego dnia na tej samej skoczni był czwarty. Po konkursie Adam Małysz nadal zajmował drugie miejsce w klasyfikacji Pucharu Świata, przegrywając z Janne Ahonenem o jeden punkt. 22 marca na Velikance w Planicy był drugi, przegrywając o 1,2 punktu z Mattim Hautamäkim. W ostatnim konkursie sezonu, 23 marca Adam Małysz był czwarty, przegrywając z Hautamäkim, Hannawaldem i Hideharu Miyahirą. W sezonie wygrał, uzyskując 1357 punktów. Tym samym Adam Małysz został pierwszym skoczkiem w historii, który odniósł zwycięstwa w Pucharze Świata trzy sezony z rzędu.

Podczas konkursu na największej na świecie skoczni - Letalnicy w Planicy, pobił swój rekord życiowy skacząc 225 m, tym samym wyrównując dotychczasowy (nieoficjalny) rekord świata Andreasa Goldbergera. Do dzisiaj jest to najdłuższy skok oddany przez reprezentanta Polski.

Turniej Czterech Skoczni - 3. miejsce
W 51. Turnieju Czterech Skoczni Adam Małysz zajął trzecie miejsce, przegrywając tylko z Janne Ahonenem i Svenem Hannawaldem. Podczas inauguracji w Oberstdorfie (29 grudnia) został sklasyfikowany na najniższym spośród wszystkich zajętych miejsc w tym Turnieju. Był trzynasty. W konkursie na Große Olympiaschanze zajął drugie miejsce ex aequo z Andreasem Goldbergerem. 4 stycznia na skoczni Bergisel był szósty, a w święto Trzech Króli na Paul-Ausserleitner-Schanze siódmy. W całym Turnieju łącznie zgromadził 959,7 punktów.

Turniej Skandynawski - 1. miejsce
W sezonie 2002/2003 Adam Małysz jako pierwszy skoczek w historii po raz drugi w karierze wygrał Turniej Nordycki. Odniósł zwycięstwa we wszystkich trzech konkursach Turnieju. 9 marca 2003 roku na skoczni Holmenkollen w Oslo zdobył 133,6 pkt (odbyła się tylko jedna seria konkursowa) i wyprzedził drugiego Floriana Liegla o 14,8 pkt. Pięć dni później na skoczni w Lahti wygrał z notą 267,4 pkt, o 4,8 pkt wyprzedzając Mattiego Hautamäki. Podczas ostatniego z konkursów, 15 marca w Lahti zwyciężył z przewagą 8,1 pkt nad Mattim Hautamäki.

2003/2004

Puchar Świata - 12. miejsce
Sezon 2003/2004 Adam Małysz rozpoczął od dwóch drugich miejsc w konkursach Pucharu Świata w Kuusamo. 28 listopada przegrał z Mattim Hautamäkim, a dzień później z Sigurdem Pettersenem. W efekcie, po dwóch pierwszych konkursach prowadził w klasyfikacji Pucharu Świata. 6 grudnia na skoczni w Trondheim zajął dziewiąte miejsce. 8 dni później w Titisee-Neustadt uplasował się na 12. pozycji. Na skoczni w Engelbergu 20 grudnia był dziewiąty, przez co Adam Małysz stracił koszulkę i pozycję lidera Pucharu Świata . 17 i 18 stycznia 2004 na Wielkiej Krokwi w Zakopanem Adam Małysz dwukrotnie był drugi. W pierwszym konkursie przegrał tylko z Michaelem Uhrmannem, a w drugim tylko z Martinem Höllwarthem. 23 stycznia na skoczni w Hakubie zajął 32. miejsce, pierwszy raz od ponad trzech lat. Konkurs rozgrywany był jednak w nierównych warunkach atmosferycznych. Skoczył wówczas 91,5 metra (na skoczni K-120). Trzydziesty zawodnik pierwszej serii skoczył 94 metry. Następnego dnia na Okurayamie w Sapporo skoczek z Wisły był 12. 25 stycznia na tej samej skoczni zajął 11. pozycję. 7 lutego na mamuciej skoczni w Oberstdorfie uplasował się na 22. miejscu. 14 lutego w Willingen był dziewiętnasty. Podczas piątkowego treningu na skoczni w Park City, 27 lutego 2004 Adam Małysz miał groźny upadek. Małysz na kilkadziesiąt sekund stracił przytomność, jednak ostatecznie skończyło się tylko na otarciach i obiciach[13]. Z zeskoku skoczka zabrała karetka sanitarna. Do końca sezonu Adam Małysz nie wystartował i zajął 12. miejsce w końcowej klasyfikacji generalnej Pucharu Świata.

Turniej Czterech Skoczni - 15. miejsce
W Turnieju Czterech Skoczni w sezonie 2003/2004 Adam Małysz tylko raz zajął miejsce w czołowej dziesiątce zawodów. 29 grudnia 2003 w Oberstdorfie był dziewiąty. 1 stycznia 2004 w Garmisch-Partenkirchen zajął 19. pozycję, 4 stycznia w Innsbrucku był 25., a 6 stycznia w Bischofshofen - 20. W całym Turnieju został sklasyfikowany na 15. miejscu, zdobywając łącznie 908,6 punktów, o 158 punktów mniej od zwycięzcy - Sigurda Pettersena.

2004/2005

Mistrzostwa Świata - 6. i 11. miejsce
W 2005 r. na Mistrzostwach Świata w narciarstwie klasycznym w Oberstdorfie nie udało się Adamowi Małyszowi obronić tytułów Mistrza Świata sprzed dwóch lat z Predazzo. Zajął kolejno 6. miejsce na skoczni K-90 oraz 11. miejsce na skoczni K-120.

Puchar Świata - 4. miejsce

Adam Małysz podczas udzielania wywiadu w czasie Turnieju Czterech Skoczni 2004/2005W inauguracji sezonu 2004/2005 27 listopada na Ruce w Kuusamo zajął 19. miejsce. Podczas drugiego konkursu na tej samej skoczni ponownie był 19. 4 grudnia na skoczni w Trondheim został sklasyfikowany na 15. pozycji. Dzień później na tej samej skoczni zajął siódme miejsce, dzięki czemu awansował do czołowej "piętnastki" Pucharu Świata i nie musiał brać udziału w kwalifikacjach. 11 grudnia na dużej skoczni w Harrachovie odniósł zwycięstwo, przerywając tym samym passę czterech zwycięstw Janne Ahonena. Następnego dnia skoczek z Wisły zajął 11. miejsce. 18 grudnia w Engelbergu uplasował się na ósmej lokacie. Na następny dzień, w konkursie na tej samej skoczni był piąty. 9 stycznia w Willingen uplasował się na dziewiątym miejscu. Sześć dni później na Kulm w Bad Mitterndorf polski skoczek stanął na najniższym stopniu podium. Przegrał wówczas tylko z Andreasem Widhölzlem i Roarem Ljøkelsøyem. Dzień później na tej samej skoczni Adam Małysz wygrał. 22 stycznia 2005 na Hochfirstschanze w Titisee-Neustadt zajął siódmą pozycję. Dzień później na tej samej skoczni był drugi, tuż za Jakubem Jandą. 29 stycznia na Wielkiej Krokwi zwyciężył ex aequo z Roarem Ljøkelsøyem. Następnego dnia ponownie wygrał. 11 lutego podczas próby przedolimpijskiej na skoczni w Pragelato był dziewiąty, dwa miejsca za Kamilem Stochem. 19 marca na Letalnicy Polak uplasował się na piątej pozycji, przegrywając tylko z Mattim Hautamäkim, Andreasem Widhölzlem, Bjørnem Einarem Romørenem i Roarem Ljøkelsøyem. Podczas ostatniego konkursu w sezonie, 20 marca w Planicy Adam Małysz zajął 15. miejsce. Sezon 2004/2005 zakończył na czwartym miejscu, zdobywając łącznie 985 punktów do klasyfikacji Pucharu Świata.

Turniej Czterech Skoczni - 4. miejsce

W Turnieju Czterech Skoczni w sezonie 2004/2005 Adam Małysz zajął czwarte miejsce, przegrywając tylko z Janne Ahonenem, Martinem Höllwarthem i Thomasem Morgensternem. W pierwszym z konkursów, 29 grudnia na Schattenbergschanze zajął trzecie miejsce. 1 stycznia 2005 na skoczni w Garmisch-Partenkirchen był siódmy. Dwa dni później na Bergisel zajął drugą pozycję, tuż za Janne Ahonenem. Podczas ostatniego z konkursów, na skoczni w Bischofshofen był siódmy. W całym Turnieju zdobył łącznie 985,3 punktów, o 58 mniej od zwycięzcy Janne Ahonena.

Turniej Skandynawski - 11. miejsce

W sezonie 2004/2005 Wiślanin zajął 11. lokatę. W pierwszym konkursie, 6 marca w Lahti uplasował się na siódmej pozycji (125 m i 122 m). Następnie w Kuopio razem z Jakubem Jandą stanął na podium, notując trzecie miejsce. W Lillehammer zajął 22. pozycję.

2005/2006

Puchar Świata - 9. miejsce

Podium zawodów PŚ w Titisee-Neustadt w 2005 roku. Od lewej: Adam Małysz, Jakub Janda, Risto Jussilainen
Podium zawodów Pucharu Świata w Titisee-Neustadt w 2007 roku. Od lewej: Andreas Kofler, Adam Małysz, Anders JacobsenPierwszy konkurs Pucharu Świata w sezonie 2005/2006 miał odbyć się 25 listopada w Kuusamo, jednak z powodu silnego wiatru zawody były kilkakrotnie przekładane. W efekcie 26 listopada odbyły się dwa konkursy. W pierwszym z nich Adam Małysz zajął siódme miejsce, a w drugim był piąty. 3 grudnia na skoczni w Lillehammer był dziesiąty. Dzień później na tej samej skoczni uplasował się na piątej lokacie. 10 grudnia na dużej skoczni w Harrachovie skoczek z Wisły zajął ósmą lokatę. Dzień później był 7. Tydzień później w zawodach na skoczni Gross-Titlis w Engelbergu uplasował się na 13. miejscu. 28 stycznia na Wielkiej Krokwi w Zakopanem Orzeł z Wisły zajął czwarte miejsce, przegrywając tylko z Mattim Hautamäkim, Tami Kiuru i Janne Ahonenem. Na następny dzień w konkursie na tej samej skoczni był 14. 18 marca na Letalnicy w Planicy zajął szóstą lokatę. Dzień później w ostatnim konkursie sezonu był ósmy. W końcowej klasyfikacji Pucharu Świata w sezonie 2005/2006 Adam Małysz zajął dziewiąte miejsce, zdobywając łącznie 634 punkty.

Turniej Czterech Skoczni - 35. miejsce

W sezonie 2005/2006 Adam Małysz wystąpił tylko w dwóch pierwszych konkursach Turnieju Czterech Skoczni. Po startach w konkursach w Oberstdorfie (13. miejsce) i w Garmisch-Partenkirchen (21. miejsce) ówczesny trener reprezentacji - Heinz Kuttin postanowił przygotować go do zawodów Pucharu Świata w Zakopanem i do konkursów podczas olimpiady w Turynie. W efekcie Adam Małysz zajął 35. miejsce w końcowej klasyfikacji 54. Turnieju Czterech Skoczni.

Turniej Skandynawski - 5. miejsce

Adam Małysz na najwyższym stopniu podium zawodów w Oslo w 2006 roku. Po lewej Thomas Morgenstern, po prawej Andreas KoflerW sezonie 2005/2006 "Orzeł z Wisły" uplasował się na piątej pozycji w Turnieju Skandynawskim. 5 marca na skoczni Salpausselkä w Lahti był szósty. Dwa dni później w Kuopio zajął pierwsze w sezonie miejsce na podium, był trzeci, tuż za Andreasem Küttelem i Thomasem Morgensternem. 10 marca na skoczni Lysgårdsbakken w Lillehammer był 11. Dwa dni później na Holmenkollen w stolicy Norwegii Adam Małysz zwyciężył, czyniąc to czwarty raz w karierze na tej skoczni. W owym konkursie skoczył w pierwszej serii 130,5 metra, a w drugiej - 124,5. W całym Turnieju zdobył 1068,7 punktu i tracił do czwartego, Andreasa Koflera 0,1 punktu.

2006/2007

Mistrzostwa Świata - 1. i 4. miejsce

W 2007 r. na Mistrzostwach Świata w narciarstwie klasycznym w Sapporo zdobył złoty medal na skoczni K-90 z przewagą 21,5 pkt. nad drugim Simonem Ammannen, zostając tym samym najbardziej utytułowanym skoczkiem w historii mistrzostw (4 złote medale i jeden srebrny). Nigdy wcześniej zwycięzcy od wicemistrza nie dzieliła tak znaczna różnica punktowa.

Puchar Świata - 1. miejsce

Adam Małysz na Wielkiej Krokwi w Zakopanem w 2007Sezon 2006/2007 Adam Małysz rozpoczął od 34. pozycji na skoczni w Kuusamo 24 listopada. Konkurs rozgrywany był jednak w niekorzystnych warunkach atmosferycznych. Z czołowej piętnastki PŚ sezonu 2005/2006 do finałowej serii konkursu w Kuusamo awansował tylko Thomas Morgenstern. 2 grudnia w Lillehammer Adam Małysz uplasował się na piętnastym miejscu, lecz w pierwszej serii upadł. Następnego dnia na tej samej skoczni stanął na najniższym stopniu podium, przegrywając tylko z Gregorem Schlierenzauerem i Andersem Jacobsenem. Podobnie 16 grudnia w Engelbergu.

Adam Małysz na najwyższym stopniu podium zawodów PŚ w Planicy w 2007 roku. Po lewej Anders Jacobsen, po prawej Martin KochDzień później na tej samej skoczni skoczek z Wisły został sklasyfikowany na szóstej pozycji. 13 stycznia zajął ósme miejsce na mamuciej skoczni w Vikersund. 20 stycznia podczas konkursu na Wielkiej Krokwi w Zakopanem zajął piąte miejsce, przegrywając tylko z Rokiem Urbancem, Roarem Ljøkelsøyem, Mattim Hautamäkim i Tomem Hilde. Tydzień później na skoczni Oberstdorfie wygrał pierwsze zawody w sezonie. Było to jego 30. zwycięstwo w konkursach Pucharu Świata. Następnego dnia na tej samej skoczni był czwarty. 3 i 4 lutego w Titisee-Neustadt skoczek z Wisły dwukrotnie triumfował. 7 lutego na skoczni w Klingenthal zajął trzecią lokatę, przegrywając jedynie ze Schlierenzauerem i Ammannem. Trzy dni później na skoczni w Willingen uplasował się na siódmym miejscu. W trakcie Turnieju Nordyckiego wygrał trzy pierwsze konkursy, dzięki czemu zyskał pozycję lidera Pucharu Świata. W ostatnim konkursie Turnieju Skandynawskiego, ratując się przed upadkiem zajął 54. miejsce. Tym samym stracił koszulkę lidera na rzecz Jacobsena. Podczas ostatniego weekendu w sezonie na Letalnicy w Planicy (23-25 marca) Adam Małysz wygrał wszystkie trzy konkursy. Pierwszy raz w karierze wygrał na tej skoczni. Ponadto pierwszy raz wygrał trzy konkursy Pucharu Świata w przeciągu jednego weekendu. W końcowej klasyfikacji Pucharu Świata wygrał z łączną ilością punktów - 1453, wyprzedzając drugiego Andersa Jacobsena o 134 punkty. Tym samym Adam Małysz jako drugi skoczek w historii, po Matti Nykänenie czwarty raz sięgnął po Kryształową Kulę.

Turniej Czterech Skoczni - 7. miejsce

W sezonie 2006/2007 zajął siódme miejsce w Turnieju Czterech Skoczni. 30 grudnia 2006 podczas pierwszego z turniejowych konkursów na Schattenbergschanze w Oberstdorfie zajął trzecie miejsce z notą 280,3 punktów (132 m i 134 m). Przegrał wówczas tylko z Gregorem Schlierenzauerem i Andreasem Küttelem. 1 stycznia 2007 podczas konkursu na skoczni w Garmisch-Partenkirchen zajął 12. miejsce z notą 123,9 punktów (120,5 m, druga seria skoków została odwołana). 4 stycznia 2007 na Bergisel w Innsbrucku został sklasyfikowany na szóstej pozycji z notą 249,9 punktów (124 m i 126,5 m). 6 stycznia w ostatnim spośród czterech konkursów Turnieju Czterech Skoczni w Bischofshofen był ósmy, bezpośrednio wyprzedzając Kamila Stocha. Adam Małysz uzyskał wówczas 252,4 punktów po skokach na 129,5 i 133,5 metra. W łącznej klasyfikacji zdobył 906,5 punktów, o 55,4 mniej od Andersa Jacobsena.

Turniej Skandynawski - 1. miejsce

Podium zawodów Pucharu Świata w Oslo w 2007 roku. Od lewej: Andreas Küttel (2. miejsce), Adam Małysz (1. miejsce), Anders Bardal (3. miejsce)W sezonie 2006/2007 Adam Małysz jako pierwszy skoczek w historii po raz trzeci wygrał Turniej Nordycki. 11 marca podczas konkursu w Lahti odniósł swoje 33 zwycięstwo w konkursach Pucharu Świata, tym samym zrównując się z zajmującym drugie miejsce na liście wszech czasów - Niemcem Jensem Weißflogiem. Dwa dni później na Puijo w Kuopio ponownie odniósł zwycięstwo. 17 marca na Holmenkollen w Oslo po raz piąty w karierze wygrał zawody Pucharu Świata. Dzięki temu awansował na pierwszą pozycję w klasyfikacji Pucharu Świata. W drugim konkursie na tej samej skoczni zajął 54. miejsce, jednak oddał skok w niekorzystnych warunkach atmosferycznych. Wylądował na 89 metrze, broniąc się przed upadkiem. Tym samym utracił prowadzenie w Pucharze Świata na rzecz Andersa Jacobsena. W klasyfikacji generalnej turnieju zgromadził 822,4 punktów, o 2,1 więcej od drugiego w klasyfikacji Andreasa Koflera.

2007/2008

Puchar Świata
Sezon 2007/2008 Pucharu Świata w skokach narciarskich Małysz rozpoczął od 16. miejsca w konkursie rozegranym 1 grudnia 2007 roku w fińskim Kuusamo. W konkursach rozgrywanych 8-9 grudnia w Trondheim zajął odpowiednio siódme i ósme miejsce. 13 grudnia na skoczni Alpenarena w Villach zajął 10 miejsce. 14 grudnia był dziewiąty, skacząc na odległość 91 i 90 metrów. W przedświątecznych konkursach w Engelbergu - 22 i 23 grudnia zajął 10. i 13. miejsce.

Tydzień po ostatnich zawodach Turnieju Czterech Skoczni, w konkursie w Predazzo, po nieudanym skoku, zajął 46. miejsce. Dzien później na tej samej skoczni również nie awansował do drugiej serii zawodów, zajmując 40. miejsce po skoku na odległość 111,5 m. Tydzień później na mamuciej skoczni w Harrachovie z powodu niekorzystnych warunków atmosferycznych Małysz skoczył 130 m. Zawody zostały jednak anulowane. Następnego dnia Małysz po raz kolejny nie zakwalifikował się do finałowej serii. Został sklasyfikowany na 36. miejscu z 40 skoczków biorących udział w zawodach.

Turniej Czterech Skoczni - 4. miejsce

W pierwszym konkursie w Oberstdorfie na Schattenbergschanze Małysz zajął 17. miejsce. W noworocznym konkursie na nowowybudowanej skoczni w Garmisch-Partenkirchen był piąty. Z powodu silnego wiatru zawody w Innsbrucku nie odbyły się, ale zostały przeprowadzone w Bischofshofen, w których Małysz zajął dziewiąte miejsce. W ostatnim konkursie Małysz był szósty. Turniej Czterech Skoczni zakończył na czwartej pozycji.

Klasyfikacje wszech czasów
Adam Małysz jest na pierwszej pozycji w klasyfikacji wszech czasów mistrzostw świata, jeśli nie uwzględnić medali z konkursów drużynowych oraz medali z igrzysk olimpijskich. Do 1980 r. każdy medalista igrzysk olimpijskich zostawał automatycznie medalistą mistrzostw świata.

W historii MŚ, łącznie z medalami z igrzysk, lepszy od niego jest m.in. Norweg Birger Ruud. Zdobył on w latach 1931-1939 pięć złotych i dwa srebrne medale. Trzy z nich (dwa "złota" i jedno "srebro") wywalczył na ZIO. O jeden brązowy krążek wyprzedzają Polaka fiński skoczek Matti Nykänen oraz Niemiec Jens Weißflog.